Stæða af gerðinni anxn+an−1xn−1+…+a1x+a0, þar sem a0,…,an eru tölur og an≠0, kallast margliða. Tölurnar a0,…,an kallast stuðlar margliðunnar og kallast þá an forystustuðull hennar og a0 fastastuðull hennar. Ef gildi forystustuðulsins er 1 er sagt að margliðan sé stöðluð.
Stærðirnar aixi kallast liðir margliðunnar og kallast þá anxn forystuliður hennar og a0 fastaliður hennar. Ef margliðan hefur aðeins einn lið kallast hún einliða. Margliða sem hefur enga liði aðra en fastaliðinn kallast fastamargliða. Talan 0 telst einnig til fastamargliða og kallast núllmargliðan.
Talan n kallast stig margliðunnar og er það táknað með stig(P). Stig núllmargliðunnar er ekki unnt að skilgreina með skynsamlegum hætti sem heila tölu og er því stig hennar sagt vera óskilgreint.
Þegar allir stuðlar gefinnar margliðu koma úr einhverju gefnu talnakerfi K sem hefur svipaða eiginleika og Z, Q, R eða C, þá er sagt að hún sé margliða yfir K. Oft má líta á gefna margliðu sem margliðu yfir mörg mismunandi talnamengi.
Ef P=anxn+an−1xn−1+…+a1x+a0 er margliða yfir talnamengi K, þá gefur hún af sér fall ˆP:K→K sem er gefið með forskryftinni ˆP(t)=antn+an−1tn−1+…+a1t+a0. Fall af þessari gerð kallast margliðufall. Oft ákvarðast margliðan af margliðufallinu og þá er margliðufallið venjulega táknað með sama bókstaf P í stað ˆP.
Dæmi: Margliðan x2+2x+3 er stöðluð margliða af stigi 2. Hún hefur fastaliðinn 3 og forystustuðull hennar er 1. Þar sem allir stuðlar hennar eru heilar tölur getum við litið á hana sem margliðu yfir Z. Þar sem allar heilar tölur eru ræðar tölur getum við einnig litið á hana sem margliðu yfir Q.